از آن سو، با ملتی روبرو هستیم که بنا به آمار رسمی بیش از 40% از آنها زیر خط فقر مطلق زندگی می کنند. خشونت و فساد، بخش های بزرگی از جامعه را در نوردیده است. سرکوب و بگیر و ببند روز به روز افزایش می یابد. روزی نیست که قدرتمندان غیر پاسخگو که از ثروت و قدرت بی حساب مست و مدهوش شده اند، برای مخالفین و منتقدین داخلی، خط و نشان نکشند و بدون تشکیل دادگاه صالحه، آنها را به فتنه،…. و اعدام محکوم ننمایند. روحانیون حاکم و نهادها و اشخاص تحت زعامت، از رهبر تا ائمه جمعه و جماعات و اعضای شورای نگهبان، آنقدر فتنه فتنه می کنند و برای مخالفین حکم اعدام و محکومیت صادر می کنند و خشونت گفتاری را ترویج می نمایند که حال انسان دگرگون می شود! راستی در این مملکت چه خبر است و ما به کدام گناه به چنین سرنوشتی گرفتار شده ایم!؟ نکند تاوان روزی را پس می دهیم که توده وار و چشم و گوش بسته به دنبال امام راه افتادیم!عکس او را در ماه دیدیم، به هر چه گفت اعتماد کردیم، از فدا کردن زندگی و جان و مال برای انقلاب و جنگ دریغ نورزیدیم و توده وار زمینه ای را مهیا کردیم تا جماعتی بر ما حاکم شوند که از صبح پیروزی اولیه ی انقلاب، بر کوچک و بزرگ ما رحم نکردند. هر آن کس از منتقد و مخالف را به صورت جدا جدا و مرحله ای، از دم شمشیر انتقام گذراندند تا هیچ کس جرات مخالفت با آنان را پیدا نکند. آری ملت ایران از کوچک و بزرگ و از بی گناه و با گناه، تاوان بی خردی ما را پس می دهد به روحانیونی که قرار بود آزادی، عدالت، اخلاق، معنویت و ترقی را برایمان به ارمغان بیاورند، چشم وگوش بسته سواری دادیم تا اینک چنین ستم و فسادی را برما حاکم کنند و روزگارمان را تباه نمایند!

عمق تراژدی این است که چنین دارو دسته ای فساد انگیز و ستمگر که نه تنها ملت ایران بلکه منطقه و جهان از شر و فتنه انگیزی آنها در امان نیستند و بسیار زیرکانه بخش بزرگی از جامعه ی تحصیل کرده را نیز به بازی گرفته اند، چه رسد به توده های نا آگاه! این بازی را هر 4 سال و 8 سال تکرار می کنند و بخش بزرگی از جامعه را به امید کاذب سرگرم می کنند.

به واقع هر گاه به 7 سال دیگر می اندیشم که قرار است همین وضع ادامه پیدا کند و گروهی به نام تدبیر وامید و بدون اینکه اختیاری برای حل بحران های بزرگ مثل پرونده ی هسته ای یا قانونمند سازی قدرت های غیر پاسخگوی سیاسی و اقتصادی مثل ولی فقیه و نهادهای تحت امر و در نتیجه پیش گیری از فسادهای عظیم مالی و سیاسی و یا اجرا و نهادینه سازی قوانین مربوط به حقوق شهروندی، داشته باشند، همچنان وعده های بدون پشتوانه بدهند، وحشت می کنم. قرار است چند 8 سال بر این مملکت بگذرد و خاتمی برود و احمدی نژاد بیاید!؟

می دانم خیانت روحانیون سیاسی حاکم به آرمانهای یک ملت به پا خاسته در بهمن سال 57، موجب گردیده تا هیچ فرد و گروهی به دیگری اعتماد نکند. می دانم نهادهای امنیتی – تبلیغی دارو دسته ی حاکم ، روز و شب در حال پاشیدن بذر بی اعتمادی در بین گروههای مختلف اجتماعی بر علیه مخالفین رژیم است. می دانم اصلاح طلب ها (مشخصا ملی – مذهبی ها، نهضت آزادی ها و مشارکتی ها ) به دلیل نفوذی که در بین اپوزسیون و بخش های بزرگی از مردم دارند و نیز به دلیل برخورداری از امکانات فراوان، به مسیری جز چارچوب نظام فعلی باور نداشته و به جد مانع اتحاد اپوزسیون می شوند. می دانم که آنها حتی به موسوی و کروبی وفا نکردند و به جای تداوم جنبش سبز، آزادی موسوی و کروبی را از خامنه ای گدایی می کنند. اما بار دیگر تاکید می کنم، ما ملت ایران باید خود تصمیم بگیریم. باید بر بی اعتمادی و نا امیدی و محافظه کاری غلبه کنیم. باید باور کنیم از بازی های این حکومت که هر 4 سال و 8 سال یک بار تکرار می شود، هیچ چیز جز فساد، فقر و سرکوب بیشتر عاید ما نمی شود. باید نگاهی به وضع جوانان بی کار، نا امید و سرکوب شده ی خود بیاندازیم و باور کنیم جز همت، امید، تلاش و اتحاد ملی، هیچ کلیدی این قفل بسته را باز نخواهد کرد. ملتی که نخواهد از خود بلند همتی، گذشت و فداکاری نشان بدهد، به مرگ و تباهی تدریجی دچار میشود. من به گروههای گوناگون اپوزسیون پیشنهاد داده ام رهبری شورایی و دموکراتیک تشکیل بدهند و چنانچه شرایط را مناسب می بینند، از ملت دعوت کنند تا با پیوستن به اعتصابات سراسری در روز 25 بهمن ماه و 14 اسفند ماه، میزان نفوذ و توانمندی خود را برای راه اندازی یک جنبش اجتماعی قدرتمند محک بزنند. رمز پیروزی ما در اعتماد تود ه های وسیع مردم و نهاد ها و جنبش های فعال به این رهبری دسته جمعی و دموکراتیک است. من امیدی به اصلاحات درون حکومتی و منتظر ماندن برای توافق هسته ای بر سر عقل آمدن حکومتی که جز خشونت ورزی، تعصب ورزی، جنگ افروزی و انحصار طلبی، کاربلد نیست، ندارم. امید است ما ملت ایران، یک باردیگر متحد شدیم و برای رهایی از این جهنم حکومت ساخته تصمیم بگیریم.

حشمت الله طبرزدی/ زندان گوهردشت 7 دیماه 1393 خورشیدی